De Masada, een UNESCO-werelderfgoed, speelt een belangrijke rol in de Joodse geschiedenis en is een van de meest fascinerende bezienswaardigheden van een bezoek aan de regio van de Dode Zee. Het was hier dat de belegering van Masada plaatsvond, toen de Zeloten hun laatste positie innamen tegen de Romeinen en zelfmoord pleegden in plaats van Rome toe te staan ze gevangen te nemen. Kom hier om de ongelooflijke ruïnes bovenop de hoge berg te verkennen en de adembenemende panorama's over de Dode Zee te zien. Top van de dingen om te doen lijst zou de zonsopgang hier moeten zijn. De vroege ochtend wakker worden is de moeite waard voor het uitzicht vanaf de top.
1. Masada Museum
Laat dit museum in het Masada Visitor's Center niet overslaan voor het belang van Masada . Het bevat een fascinerende verzameling artefacten die hier zijn opgegraven tijdens archeologische opgravingen en brengt het verhaal van dit bolwerk tot leven. Zelfs degenen die slechts een beperkte tijd op de site hebben, moeten proberen het museum aan het begin van hun bezoek in te passen, omdat de achtergrond die op Masada's plaats in de joodse geschiedenis staat, u zal helpen de site beter te begrijpen. Een audiogids is inbegrepen in de toegangsprijs.
2. Paden naar de top
Er zijn drie manieren om de top te bereiken. Als u niet wilt lopen, dan is de kabelbaan uw optie, die om de 10 minuten vertrekt vanuit het bezoekerscentrum en een panoramisch uitzicht over de helling biedt. Voor de actieve zijn er nog twee andere manieren om naar de top te gaan. Degenen die gewoon een korte wandeling willen, kunnen de Ramp Trail nemen (vanaf de westelijke kant van de berg) en degenen die de volledige ervaring willen, kunnen de Snake Trail (vanuit het bezoekerscentrum) beklimmen, wat ongeveer een uur duurt om te wandelen met prachtig uitzicht helemaal naar de top.
3. Noordelijk paleis
Op het noordelijke puntje van het plateau ligt het monumentale noordelijke paleis van Herodes, een dapper opgevat bouwwerk op drie niveaus. Het bovenste deel, met de residentiële appartementen van Herodes, eindigt in een halve cirkel van waaruit een zicht is op de twee lagere terrassen die zijn bereikt op een moderne trap aan de westkant. Onderweg zijn er regenbakken voor water in de rotsen te zien. Op het middelste terras (20 meter lager gelegen), waarvan de archeologen concludeerden dat ze ontworpen waren om te dienen voor ontspanning en ontspanning, zijn twee concentrische ringen van muren. Veertien meter lager ligt het pleinterras met vierkante bodem, een zuilengalerij (binnenplaats omringd door zuilen) met geribbelde Korinthische zuilen die op een muur staan met geverfd gips.
4. Baden
Ten zuiden van het noordelijke paleis is een badhuis. Een binnenplaats aan drie zijden omringd door kolommen leidt naar een kleedkamer (apodyterium), die geplaveid is met zwarte en witte driehoekige tegels. Aangrenzend hieraan is het tepidarium (warme kamer), ook met een tegelvloer; het frigidarium (koud bad); en het caldarium (heet bad). Het caldarium, dat zijn hypocaust (vloerverwarmingssysteem) heeft behouden, is bijzonder indrukwekkend. De kleine pijlers van de hypocaust, meer dan 200 in getal, droegen aanvankelijk een mozaïekbestrating. Vanaf het dak van de baden is er een goed zicht op het hele fort. Ten zuidwesten van de baden bevindt zich een gebouw waarvan wordt aangenomen dat het de werkruimtes en kantoren van Herod heeft gehuisvest. Het bevat een ritueel bad (mikveh) gebouwd door de Zeloten tussen 66 en 73 na Chr.
5. Synagoge
Tegen de vestingmuren van Masada vonden graafmachines de overblijfselen van een van de oudste synagogen ter wereld en de enige die dateert uit de periode van de tempel. Het oorspronkelijke dak werd op kolommen gedragen en in de tijd van Herodes zou het gebouw door een muur in twee delen zijn verdeeld. De Zeloten veranderden de structuur en installeerden stenen banken. Tijdens het archeologische werk werden hier een aantal rollen gevonden, die nu in het Israël Museum in Jeruzalem worden bewaard.
6. Byzantijnse kerk
Ten zuidoosten van de synagoge is een ander groot complex van gebouwen met als belangrijkste de gedeeltelijk bewaard gebleven overblijfselen van een kerk gebouwd door Byzantijnse monniken die in de 5e eeuw op het plateau woonden. De kerk komt binnen via een portiek of vestibule. De apsis, aan de oostkant, heeft een holte in de vloer, die misschien relikwieën heeft gehuisvest. Aan de noordkant van het schip is een (deels geconserveerd) mozaïekverharding met afbeeldingen van planten en vruchten.
7. Western Palace
Aan de zuidkant van het plateau bevindt zich een van de torens van de Westpoort (tegenover de Romeinse helling) en het grote westerse paleis. Hier kun je zien hoe de Zeloten het gebouw veranderden om woonruimte te bieden en een andere mikveh in het zuidoosten aan te leggen. Terwijl het noordelijke paleis de privéresidentie van Herodes was, was het Western Palace, dat een oppervlakte van zo'n 4000 vierkante meter beslaat, zijn officiële residentie. De vleugels van het noorden en het westen bevatten binnenlandse en administratieve kantoren, evenals accommodatie voor ambtenaren en bedienden. In de zuidelijke vleugel waren de residentiële en staatsappartementen van de koning. In één kamer, blijkbaar een audiëntiezaal, vonden de graafmachines een goed geconserveerd mozaïekbestrating, de oudste die ooit in Israël en de Palestijnse gebieden werd ontdekt, met geometrische ontwerpen en plantmotieven met wijn- en vijgebladen en olijftakken. Op verschillende punten, waar de bestrating is vernietigd, kunt u de richtlijnen zien die worden gebruikt bij het leggen van het mozaïek. Ten zuidwesten van het Western Palace bevindt zich een columbarium, een cirkelvormig gebouw dat dateert uit de tijd van Herodes met talrijke nissen voor as-urnen, vermoedelijk om de overblijfselen van niet-joodse leden van Herodes 'garnizoen te huisvesten.
Als je vanuit het columbarium naar het zuiden gaat, passeer je twee grote open stortbakken en kom je bij het zuidelijke bastion op de zuidpunt van het plateau. Op de terugweg langs de oostelijke muren is er een derde mikveh (bij de South Gate), nog een cisterne en huizen uit de Byzantijnse periode (aan de linkerkant) en uit de bezetting van de Zelot (aan de rechterkant) voordat je terugkeert naar de Oostelijke poort. Vanaf de oostelijke muren zijn er prachtige vergezichten op de Dode Zee en de heuvels daarbuiten met hun steeds veranderende spel van kleur.
8. Geluid en lichtshow
Tweemaal per week (op dinsdag en donderdag), tijdens de warmere maanden van maart tot oktober, is er een fascinerend geluids- en lichtspel over de geschiedenis van Masada, met lichteffecten en achtergrondmuziek, in het Masada-amfitheater (dat alleen op de weg van Arad). Als je voor een nacht in het Masada-gebied rondwandelt, in plaats van op een dagtocht, is dit een waardevolle toeristische attractie om de tijdschema's van je Masada-bezoek rond te plannen.
Geschiedenis
De joodse historicus Flavius Josephus schrijft het eerste fort dat op de heuvel is gebouwd toe aan de hogepriester Jonathan. Herodes breidde het oorspronkelijke kleine fort uit tot een bolwerk, dat koninklijke pracht en geweldige verdedigingskracht combineerde, zodat Masada het fort (metsuda) bij uitstek werd.
In het moeilijke jaar 40 voor Christus, toen de Parthen de Hasmonean Antigonus als hun leider kozen, bracht Herodes zijn gezin en zijn verloofde vrouw Mariamne hier voor hun veiligheid. Weer in 31 v.Chr., Toen Octavianus Antonius en Cleopatra's vloot versloeg in de slag om Actium, en Herodes naar Rhodos reisde om trouw te zweren aan de nieuwe meester van Rome, zocht Herodes familie de veiligheid van Masada, hoewel deze keer Mariamne, samen met haar moeder Alexandra, werd afzonderlijk naar het fort van Alexandrië in Samaria gebracht.
Tussen 37 en 31 voor Christus had Herodes van Masada een onneembare vesting gemaakt. Het topplateau, met een oppervlakte van 600 meter lang en 200 meter breed, met zijn paleizen, administratieve gebouwen, opslagruimten, kazernes en stortbakken, werd omsloten door een 1300 meter lange kazematwand versterkt met 38 torens, elk 10 meter lang hoog. Er waren twaalf stortbakken, die samen met de voorraad voedsel in de opslagruimten het fort in staat zouden stellen een lang beleg te weerstaan.
Deze situatie deed zich enkele tientallen jaren later voor tijdens de Joodse opstand tegen Rome.
In 66 n.Chr., Nog voordat de opstand uitbrak, had een groep Zeloten - leden van de radicale partij die Jeruzalem hadden verlaten als gevolg van interne conflicten tussen de Joden - zich gevestigd op Masada onder leiding van Menachem Ben Juda. Kort daarna werd Menachem in Jeruzalem vermoord en zijn neef Eleazar Ben Yair kreeg het bevel over Masada. De Romeinen namen het fort van Herodeion, terwijl de Zelot-troepen in het bolwerk van Machaerus (in de huidige Jordaan) zich overgaven in ruil voor een belofte van vrije doorgang en daarop het garnizoen op Masada versterkten, dat uiteindelijk werd bezet door een totaal van 967 mannen, vrouwen en kinderen. Na de val van Jeruzalem in het jaar 70 na Chr. Bleven de verdedigers van Masada standhouden en in 72 na Christus besloten de Romeinen deze laatste zak van verzet te overwinnen door een belegering.
Hun commandant, Flavius Silva, sloot Masada op in een circumvallation (belegeringsmuur) met een totale lengte van 4.500 meter. Hierbuiten bouwde hij acht kampen voor de belegerende troepen; zijn hoofdkwartier, ruitvormig van plan, lag aan de westkant. Aan de westkant van de heuvel werd een grote oprit gebouwd, zodat stormrammen en andere belegeringsmotoren tegen de muren van het fort konden worden ingezet. Na een beleg van acht maanden braken de Romeinen door de muren en staken de houtvoorraad achter hen in brand.
Toen hij zag dat de situatie hopeloos was, riep Eleazar zijn metgezellen in de armen, in een toespraak opgenomen door Flavius Josephus ('Joodse oorlog', VII, 8, 6-8), om te sterven in plaats van gevangen genomen te worden. Ze verbrandden al hun bezittingen behalve de voedselvoorraden (sinds de tijd van Herodes), om de Romeinen te laten zien dat ze niet uitgehongerd waren in overgave. Toen, hoewel de Joodse wet zelfmoord verbood, koos ze tien mannen die de rest van de verdedigers tot het zwaard moesten brengen en daarna zelfmoord plegen. Toen de Romeinen de volgende ochtend het fort veroverden, vonden ze 960 lichamen. Twee vrouwen, die samen met vijf kinderen in een waterleiding hadden verstopt, vertelden hun wat er was gebeurd. "Maar toen zij de grote aantallen lichamen ontdekten, verheugen zij zich niet over hun nederlaag van hun vijanden, maar bewonderden zij de nobele resolutie en de onwrikbare trots van de dood getoond door alle betrokkenen bij de daad" (VII, 9, 2). Deze heldendaad, hoe irrationeel ook, maakt van Masada een symbolische plek voor veel joden.
