Historisch Nablus is minder bezocht dan de zuidelijke steden Bethlehem en Hebron in de Palestijnse gebieden, maar voor degenen die de Westoever grondiger willen verkennen, heeft deze stad veel toeristische attracties te bieden. De geschiedenis gaat terug tot de aankomst van Abraham in het land Kanaän en belangrijke religieuze bezienswaardigheden zijn verspreid over de omgeving. Een van de belangrijkste dingen om te doen is Mount Gerizim, met zijn Samaritaanse gemeenschap, terwijl een ander hoogtepunt de bochtige straatjes van de oude stad zijn.
1. Oude stad
Het oude stadsdeel van Nablus is een genot om te ontdekken. In schril contrast met de hoge kantoorblokken van de omliggende moderne wijken, is het doolhof van kronkelende straatjes en magere steegjes hier een heerlijk sfeervolle plek van oude en vervallen stenen gebouwen. In het centrum van het marktgebied, waar je Nablus 'vele snoepjes en knafeh (een zoetekauwerdessert) kunt proeven, is de El-Nasser-moskee, terwijl de grotere El-Kebir-moskee, gebouwd in 1168 op de fundamenten van een Kruisvaarderskerk, ligt een paar honderd meter naar het oosten. Als u op zoek bent naar een uniek geschenk om mee naar huis te nemen, is de oude stad de thuisbasis van een bloeiende olijfolieproductie-industrie en zijn er verschillende zeepfabrieken verstopt in de steegjes, waar u het proces kunt bekijken en de waren kunt kopen.
Locatie: Stadscentrum
2. Sebastiya (Ancient Samaria)
De uitgestrekte overblijfselen van Sebastiya (het oude Samaria) lagen boven het Arabische dorp met dezelfde naam. Dit was de hoofdstad van het koninkrijk Israël van 880-721 voor Christus, gesticht door koning Omri en zijn zoon Achab, die ook veel van de bouwwerken in Megiddo deed. Met de verovering van Samaria door de Assyrische koning Shalmaneser in 722 voor Christus, hield het koninkrijk op te bestaan.
Vervolgens werd Samaria gebruikt als een militaire basis door Assyriërs, Babyloniërs en Perzen. Aan het einde van de 4e eeuw werd het bezet door Macedoniërs en werd het gehelleniseerd. Herodes bracht nieuwe pracht naar Samaria, herbouwde de stad en hernoemde het Sebaste ter ere van Augustus (in het Grieks Sebastos). Ook hier liet hij zijn vrouw Mariamne en haar twee zonen ter dood brengen. De welvaart van Sebaste was van korte duur. Joodse rebellen staken de tempel van Augustus in brand en kort daarna, in 69 na Christus, verwoestte Vespasianus het fort met de grond. In het Byzantijnse tijdperk groeide een gemeenschap op in de stad onder hun bisschop, en toen in de 5e eeuw de relieken van de heilige Johannes de Doper hier werden gevonden, begonnen pelgrims naar de stad te komen. De relikwieën van de heilige zijn door de eeuwen heen blijven bestaan en worden nog steeds vereerd in de moskee in het moderne dorp Sebastiya.
De ruïnes zijn gecentreerd rond het Forum, waar aan het westelijke uiteinde nog een basiliek met drie zijbeuken uit het Byzantijnse tijdperk te zien is. Een oude straat, geflankeerd door kolommen, leidt van het Forum naar de goed bewaard gebleven Westpoort . Oorspronkelijk gebouwd door koning Omri, wat je nu ziet komt uit de latere Griekse en Romeinse tijdperken. Vanuit de noordwestelijke hoek van het Forum loopt een pad omhoog naar de Akropolis, voorbij een 9e-8e eeuw v.Chr. Israëlitisch putje, Hellenistische toren en Romeins theater. Een monumentale trap leidt naar de plek waar een paleis, gebouwd door koning Omri en zijn Fenicische vrouw Jezebel, en later een Herodiaanse tempel van Augustus zou hebben gezeten. Geen spoor van beide overblijfselen. Vanaf de Akropolis, als je tegen de wijzers van de klok in rond de muren van de site loopt, kom je bij een goed bewaard gebleven Byzantijnse kerk aan de zuidkant van de heuvel waar, volgens traditie, het hoofd van Johannes de Doper werd gevonden.
Locatie: 11 kilometer ten noordwesten van Nablus
3. Monteer Gerizim
Mount Gerizim herbergt 250 Samaritanen. Deze kleine religieuze minderheid, die voortkwam uit de Joden, die waren ontsnapt om na de val van het noordelijke koninkrijk Israël in 721 voor Christus naar Babylon te zijn gedeporteerd, kan nu alleen nog worden gevonden in het dorp Kiryat Luza, op de hellingen van de berg Gerizim, en in Holon, in de buurt van Tel Aviv. Hoewel de Samaritaanse religie verwant is met het jodendom, is het ook duidelijk anders. Hun Thora-rol bevat alleen de vijf boeken van Mozes en hun heiligdom is op de berg Gerizim, waarvan zij geloven dat God de wereld heeft geschapen en waar Abraham zijn loyaliteit jegens God heeft bewezen door zijn zoon bijna te offeren. In Kiryat Luza kun je het Samaritaanse museum bezoeken en dan naar de plek van de Samaritaanse tempel wandelen (verwoest in 128 voor Christus).
Locatie: Zuid-Nablus
4. De Palladio (House of Palestine)
Deze nogal verrassende aanblik op de berg Gerizim is een exacte replica van Andrea Palladio's Villa Capra in Vicenza. Het is het werk van de Palestijnse zakenman Munib R Masri, die verliefd werd op de Palladiaanse architectuur tijdens een reis naar Italië en erop uit was om het in zijn thuisland te recreëren. Het is niet open voor het publiek, maar als je in de buurt bent, is het de moeite waard om langs te slenteren, zodat je de enorme brutaliteit kunt bewonderen van dit bizarre stuk 16e-eeuwse architectuur dat van veraf te midden van de Palestijnse heuvels ligt.
Locatie: Zuid-Nablus
5. Religieuze locaties van Balata
Naast Balata Refugee Camp zijn verschillende belangrijke historische bezienswaardigheden. Wellicht wordt aangenomen dat Jakobs Bron is gegraven door Jacob en ook de bron was waarin Jezus de vrouw van Samaria ontmoette. Rond 380 na Christus werd op de plek een kruisvormige kerk gebouwd, die in latere eeuwen meerdere malen werd verwoest en herbouwd. In 1885 werd de site verworven door de Grieks-orthodoxe die de huidige St. Photina de Samaritaanse kerk hier over de bron bouwde. Een paar honderd meter noordelijker ligt een gebouw met een witte koepel die bekend staat als Joseph's Tomb . Hier wordt gezegd dat Jozef begraven was door zijn vader Jacob.
Locatie: 2 kilometer ten zuidoosten van Nablus
6. Jenin
Jenin is al eeuwen een belangrijke stad aan de hoofdroute vanuit Jeruzalem. In de 13e eeuw verwoestten de Mamelukes de invasies van de kruisvaarders, verwoestten ze de kustplaatsen en bouwden ze Jenin op tot een ontmoetingsplaats voor caravans op de route tussen Damascus en Egypte.
Tot het begin van de jaren dertig liep de weg van Jeruzalem naar Haifa en Galilea door Jenin, maar met de ontwikkeling van Haifa als een haven en de aanleg van de kustweg via Hadera, nam het belang van Jenin af. Tegenwoordig is de oude stad van Jenin , met zijn traditionele bruisende souk, het type labyrint dat je gelukkig kunt verslaan en dat nog steeds goed is voor de meeste radars van toeristen. Jenin is ook de thuisbasis van het uitstekende Freedom Theatre, waar het hele jaar door programma's met toneelstukken en andere uitvoeringen worden opgevoerd.
Locatie: 42 kilometer ten noorden van Nablus
7. Shiloh
Het dorp Sinjil, dat zijn naam ontleent aan de kruisvaarder Raymond de Saint-Gilles (graaf van Toulouse), ligt zes kilometer van de site van het oude Shiloh (Khirbet Seilun in het Arabisch; Shillo in het Hebreeuws). In de vroege periode van de nederzetting van Israël was Shiloh een belangrijk heiligdom, want dit was de plaats waar de Tabernakel met de Ark van het Verbond honderd jaar lang bestond vanaf ongeveer 1175 voor Christus. Opgravingen door Deense archeologen vanaf 1926 brachten een tempel van de Kanaänitische periode aan het licht. Hoewel dit erg belangrijk is vanuit een religieus perspectief, is er niet veel te zien op de site, en het is waarschijnlijk alleen van belang voor de meest enthousiaste geschiedenisfanaat.
Locatie: 36 kilometer ten zuiden van Nablus
8. Mount Sartaba
In de 1e eeuw voor Christus bouwde de koning Hasjona, Alexander Jannaeus, hier het fort van Alexandrië op de top van de berg Sartaba. Het werd vernietigd door de Romeinen en later herbouwd door koning Herodes en diende in 31 voor Christus als een plaats van opsluiting voor de vrouw van Herodes. Het is een lange, bezwete, steile klim op de heuvel naar de overblijfselen van het fort, maar de inspanning wordt beloond met een prachtig uitzicht vanaf de top die zich uitstrekt van het zuidwesten tot de Olijfberg in Jeruzalem.
Geschiedenis
De site van het Oude Testament Sichem ligt twee kilometer ten zuidoosten van Nablus, aan het zadel tussen de bergen Gerizim en Ebal. Een belangrijke stad in Kanaänitische tijden, dankzij de ligging op de kruising van belangrijke wegen die oost-west en noord-zuid liepen, werd Sichem geassocieerd met vele gebeurtenissen in het Oude Testament.
Abraham vestigde zich hier op zijn reis van Mesopotamië naar Kanaän en richtte het eerste altaar op. Zijn kleinzoon, Jacob, gooide zijn tent ook buiten de stad na zijn terugkeer uit Mesopotamië, kocht land voor honderd geldstukken en richtte ook een altaar op (Genesis 33, 18-20). In de 17e eeuw voor Christus bouwden de Hyksos hier een fort. In de 13e eeuw voor Christus liet Jozua de stoffelijke resten van Jozef uit Egypte brengen en begraven in het veld, dat zijn vader Jacob had gekocht. Later, toen Omri de nieuwe hoofdstad van Samaria stichtte, verloor Sichem het belang ervan en daalde tot 350 v.Chr., Toen de Samaritanen het tot hun hoofdstad maakten, uit tot een dorp.
De geschiedenis van de stad kwam tot een einde met de verovering door John Hyrcanus I in 128 voor Christus.
In 72 na Christus, twee jaar na de verwoesting van Jeruzalem, stichtte Titus de nederzetting van Flavia Neapolis (de 'nieuwe stad') twee kilometer ten noordwesten van de verwoeste stad Shechem. De stad floreerde, en kreeg in 244 de status van kolonie. Aanvankelijk vooral bevolkt door heidense veteranen (in de tijd bediende Romeinse soldaten) en Samaritanen, verwierf het al snel een christelijke gemeenschap, die de filosoof en martelaar Justin Martyr, c. 100-165. In 521 doodden de Samaritanen de bisschop en verwoestten de kerken van de stad, waarop Justinianus de rebellen (behalve degenen die zich bekeerd hadden tot het christendom of erin slaagden te ontsnappen) executeerde of als slaaf verkocht. In 636 werd de stad Neapolis bezet door de Arabieren en werd bekend als Nablus.
Tijdens de kruisvaardersperiode versterkte koningin Melisande, weduwe van koning Fulk, de stad tegen haar zoon Baldwin III, die haar in 1152 haar uitsluitte van het politieke leven, maar haar in het bezit van Nablus liet, waar ze een aantal kerken stichtte. De bezetting door de Kruisvaarders van de stad was echter van korte duur en werd in 1187 door de Arabieren teruggevonden.
In 1936 was Nablus het startpunt van een opstand tegen de Britse verplichte autoriteiten. Jordanië greep Nablus in 1948, maar het werd in 1967 door Israël heroverd.
