Voor toeristen die net binnen zijn om de attracties van de woestijn te verkennen, biedt Tozeur's palmoase een welkome uitweg uit al dat zand, en een bezoek hier is een van de belangrijkste dingen om te doen. De oase is een intensief bebouwd gebied ten zuidoosten van de stad en beslaat zo'n 1.050 hectare. Het bevat ongeveer 400.000 dadelpalmen die schaduw bieden voor fruitbomen (perziken, abrikozen, granaatappels, vijgen, citrusvruchten en bananen). De palmen produceren jaarlijks tussen 25.000 en 30.000 ton dadels, waaronder slechts 1.000 ton van de deglet-nour-dadels van topkwaliteit - met name aromatisch, halfzoet en niet te zacht - die alleen op de toppen van palmen groeien in goede bodems, goed voorzien van water.

Irrigatie

Ongeveer 200 bronnen en geboorde putten (met een totale stroom van 700 liter per seconde) voorzien de oase van water. De meeste bronnen liggen in de buurt van de Belvédère, waar ze samenkomen om een ​​rivier te vormen die door de oase stroomt en naar het einde ervan uitmondt, aan de rand van de Chott el Djerid . Het water uit de rivier en de geboorde putten wordt naar de verschillende landpartijen in de oase geleid via een ingewikkeld netwerk van weinig open kanalen, bekend als seguias, en in overeenstemming met een ingewikkeld distributiesysteem dat nog steeds de oude regels volgt.

Imam Ibn Chabbat legde oorspronkelijk regels vast voor de waterverdeling in een boek dat geschreven werd in het midden van de 13e eeuw. In dit systeem krijgt elk grondbezit, afhankelijk van zijn situatie, grootte en tijd van irrigatie (ochtend, avond, enz.), Een bepaalde tijdseenheid toegewezen, waarin het water wordt geleverd via de seguias, die allemaal zijn van dezelfde grootte.

Deze nauwe controle over de verdeling van water is noodzakelijk vanwege de schaarste van de toevoer. De geboorde putten brengen water uit diepten van tussen de 60 en 100 meter, maar de laatste jaren is het grondwater langzaam maar zeker naar beneden gevallen. De opbrengst van de putten is afgenomen en ze geven nu plaats aan moderne diepe putten, die deposito's van fossiel water op een diepte van 600 meter aftappen - een aanbod dat dateert uit eerdere geologische perioden en niet hernieuwbaar is.

Land eigenaar

Het grondbezit in Tozeur is nog steeds gebaseerd op traditionele en vrij verouderde concepten en structuren. Het grootste deel van het land in de oase is eigendom van niet meer dan 60 families, die minder dan twee procent van de bevolking uitmaken, en de Zaouia Tijaniya, een rijke en invloedrijke religieuze broederschap die overal in de Maghreb te vinden is. Slechts acht procent van het land is eigendom van kleine boeren, die hun eigen land bewerken en meestal niet meer dan 50 palmen bezitten.

De grootgrondbezitters - velen van hen handelaren of nomaden, die traditioneel niet geneigd zijn om op het land te werken - en religieuze broederschappen bezitten elk meer dan 1.000 palmen. Hun land wordt bewerkt door deelpachters (khammes), die tussen een tiende en een derde (afhankelijk van het gewas) van de oogst behouden. De naam khammes is afkomstig van khamsa ("vijf"), waarbij het gemiddelde of traditionele aandeel van de croppers een vijfde is. Dit patroon van landeigendom en werkgelegenheid ontwikkelde zich in de loop van de eeuwen, toen de karavaanroutes buiten gebruik raakten en oasislandbouw het enige middel van bestaan ​​was. De rijkere landeigenaren kochten de waterrechten van de verarmde kleine boeren op, sloten hun watervoorziening af en verwierven uiteindelijk hun land. De onteigende boeren werden vervolgens gedwongen hun huurders te worden. Het deel van de oogst dat ze ontvangen is alleen voldoende om te voldoen aan de meest basale levensbehoeften.

Bezienswaardigheden bekijken

De oase is een ontspannende afwisseling van woestijntrips. De belangrijkste attractie is gewoon de schaduwrijke, vredige sfeer. De meeste mensen kiezen ervoor om hier door de meanderende zandweggetjes te fietsen, omdat het gebied te groot is om te voet te verkennen. Fietsen kunnen gehuurd worden bij hotels en veel winkels in Tozeur.