De Joden geloven dat hier de wereld is geschapen en waar deze uiteindelijk zal eindigen. De moslims geloven dat het vanaf hier was dat de profeet Mohammed naar de hemel opsteeg op de Mi'raj. Christenen, joden en moslims geloven allemaal dat de profeet Abraham hier stond klaar om zijn zoon te offeren om zichzelf aan God te bewijzen. Aanvankelijk de site van de eerste en tweede tempel van de Israëlieten en nu de thuisbasis van de Rotskoepel, is de Haram al-Sharif een plaats van diep geloof en religieuze betekenis. Het is door de eeuwen heen gevochten en vandaag de dag nog steeds een van de meest controversiële stukken land op aarde, evenals een van de meest herkenbare herkenningspunten ter wereld.
The Enclosure Walls
De wanden die de Haram al-Sharif insluiten bereiken hun hoogste punt (65 meter) in de zuidoostelijke hoek, waar een duidelijk zicht is op de massieve blokken geklede steen van de Herodiaanse muren en de daarboven liggende banen van kleinere stenen van latere restauraties. Zeven poorten leiden naar de berg, en de vijf belangrijkste aandachtspunten zijn Bab al-Magharibeh (de enige poort die niet-moslims binnen kunnen komen, hoewel je ze kunt verlaten door een van hen), Chain Gate (Bab es-Silsileh), de Cotton Merchants 'Gate (Bab al-Qattanin) met zijn stalactitische korst, de ijzeren poort (Bab el-Hadid) en de wachterpoort (Bab en Nazir). Op de westelijke en noordelijke muren zijn vier minaretten met een reeks van bouwdata: op de zuidwestelijke hoek (1278, gewijzigd 1622), boven Bab es-Silsileh (1329), op de noordwestelijke hoek (1297), en - de jongste van de vier - op de noordmuur (1937).
Een van de meest interessante toeristische attracties van de muren is de dichtgemetselde Golden Gate, een dubbele poort waardoor de Joodse traditie stelt dat de Messias de stad zal binnengaan op de dag van het laatste oordeel. Dienovereenkomstig - en ongetwijfeld ook met strategische overwegingen in het achterhoofd - wikkelden de Arabieren beide toegangspoorten op en voorzagen hier in grote mate een begraafplaats buiten de muren.
Temple Platform
De site van Solomon's eerste tempel is nu een ruim plein. De westelijke kant heeft een aantal arcaden Mameluke-tijdperk gebouwen. Tussen de poorten van Bab al-Qattanin en Bab el-Hadid bevinden zich een aantal graven, waaronder die van Sharif Hussein I Ibn Ali (1851-1931), leider van de Arabische Opstand van de Eerste Wereldoorlog. In de zuidoostelijke hoek leidt een trap naar de zogenoemde Solomon's Stables (meestal gesloten), een serie kamers gebouwd door Herodes de Grote, waar de latere kruisvaarders hun dieren vastbonden.
De trappen die leiden naar het centrale platform, waar de Rotskoepel zit, worden overspannen door knappe gebogen kolommen uit de Mameluke-periode. Moslims noemen dit de "Schalen", omdat zij geloven dat de schalen die gebruikt werden om de ziel van mensen te wegen, vanaf hier op de Dag des Oordeels zullen worden opgehangen.
Al-Aqsa-moskee
Al-Aqsa-moskee ("De Verste Moskee") ontleent zijn naam aan de reis van de Profeet Mohammed naar de hemel (bekend als al-Isra wal Mi'raj of "de nachtreis" door moslims) waarin hij reisde van Mekka naar de verste moskee voor het opstijgen naar de hemel. Archeologen geloven dat de moskee op de marktplaats van de Joodse Tempelberg staat. De oorspronkelijke moskee werd gebouwd tijdens het bewind van de Oemayyad Kalief Al-Walid I (705-715 na Chr.), En sommige archeologen geloven dat de bouwers een Byzantijnse basiliek in de constructie bedekten, hoewel er een meningsverschil is. Toen de kruisvaarders in Jeruzalem aankwamen, besloten ze dat de moskee de echte plaats was voor de tempel van Salomo.
Door de eeuwen heen is Al-Aqsa uitgebreid gerestaureerd en gerenoveerd, meest recentelijk tussen 1938 en 1943, toen kolommen met wit Carrara-marmer, geleverd door Mussolini, werden geïnstalleerd en een nieuw plafond werd gebouwd ten koste van koning Farouk van Egypte. In 1967 werd het beschadigd door geweerschoten en in 1969 vernietigde een brand die opzettelijk werd gestart door een Australische christen enkele van de onschatbare interieurdetails uit de 12e eeuw. Desondanks is het interieur met zeven gangen indrukwekkend en is het de thuisbasis van een opvallende en ingewikkeld gesneden mihrab (gebedsnis). Buiten de voorkant van Al-Aqsa is de El-Kas wassingfontein, gebouwd door de Mamluk Sultan Qaitbay in 1455.
Dome of the Rock Platformgebouwen
Aan de oostkant van de Rotskoepel is een klein rond gebouw met koepels bekend als de Koepel van de Ketting, zo genoemd omdat Salomo een ketting zou hebben gehangen boven zijn vaders oordeelsplaats vanwaar een schakel zou vallen als een man zou verschijnen voor oordeel zwoer een valse eed. De grote mihrab (gebedsnis), die de richting van Mekka markeert, dateert uit de 13e eeuw.
Aan de noordwestelijke hoek van het verhoogde platform is de Koepel van de Hemelvaart, gebouwd op de plek waar, in moslimgeloof, de profeet Mohammed bad voor zijn klim naar de hemel. In de noordwestelijke hoek, voor de trap zijn de Koepel van St. George en de Koepel van de geesten, die dateren uit de 15e eeuw.
Rotskoepel
De belangrijkste bezienswaardigheid op het platform is natuurlijk de Rotskoepel zelf. Niet-moslims kunnen niet binnen, maar de façade is prachtig. Gebouwd over de site waar de Joden geloven dat Abraham bereid was Isaak te offeren, en moslims geloven dat de Profeet Mohammed zijn hemelvaart is begonnen, is de Rotskoepel (Qubbet el-Sakhra) een van de grootste islamitische monumenten. Het werd gebouwd door Abd al-Malik (685-705), de vijfde Oemayyad kalief. De achthoekige structuur, met een hoge koepel, bevat de heilige rots van Moria. Het indrukwekkende effect van de Rotskoepel komt voort uit de combinatie van fijne verhoudingen en weelderige decoratie met een ogenschijnlijk eenvoudig grondplan bestaande uit drie concentrische elementen. Rond de rots is een ring van pijlers en kolommen die de koepel ondersteunen; een brede kooromgang scheidt deze ring van een achthoek, ook gevormd door pijlers en kolommen, en deze is op zijn beurt gescheiden van de achthoekige buitenmuren door een smalle kronkel.
Vier deuren, bekleed met koper door Qaitbay (1468-96), leiden naar het interieur, dat helaas niet toegankelijk is voor niet-moslims. In het midden van de binnenste rotonde is Es-Sakhra, de heilige rots, waar het joodse altaar voor brandoffers op staat. Het is net iets minder dan 18 meter lang en 13, 25 meter breed en wordt omringd door een grille die in de 12e eeuw door de kruisvaarders is geïnstalleerd om te voorkomen dat overblijfselverzamelaars stukken van de steen afbreken. Onder de rots is een grot, bekend bij moslims als Bir al-Arwah ("bron van zielen"), waar wordt geloofd dat de zielen van de doden samenkomen om te bidden.
Tips en tactieken: hoe u het meeste kunt halen uit uw bezoek aan Haram al-Sharif
- Vanuit Centraal Jeruzalem rijdt Egged Bus nr. 38A van King George V Street door de Joodse wijk en naar de Western Wall Plaza en bijbehorende toeristische attracties.
- Als u vanuit het centrum van Jeruzalem loopt, is Jaffa Gate de dichtstbijzijnde toegang tot de oude stad.
Geschiedenis
Voor degenen van het Joodse geloof, is de Tempelberg waar de wereld begon, met God die de aarde voortbrengt, Adam en Eva uit de eerste steen van Mt Moriah. Het was op deze zelfde steen dat de Profeet Abraham zijn toewijding aan God signaleerde door ermee in te stemmen zijn zoon te offeren. De eerste tempel gebouwd op deze plek werd gebouwd door koning Salomo met de Ark van het Verbond erin opgeslagen. De eerste tempel werd volledig verwoest door Nebukadnezar in 586 voor Christus. Later werd hier een Tweede Tempel gebouwd, die in 70 na Christus door de Romeinen werd vernietigd.
Voordat de moslims Jeruzalem veroverden, werd de stad in handen gehouden door het Byzantijnse rijk en keizer Justinianus op de tempelberg een kerk aan de moeder van God.
Nadat de moslimlegers in 638 Jeruzalem hadden veroverd, bezocht Kalief Omar de stad. Eenvoudig gekleed, en vergezeld door aartsbisschop Sophronius, betrad hij het tempelgebied en zei hij een gebed op de rots van Abraham, waarvan de moslimgeloofsleden geloven dat het de plek was vanwaar de profeet Mohammed naar de hemel opsteeg.
De schitterende periode van de Omajjaden Kaliefen, waarvan de hoofdstad in Damascus was, zag de erectie op het Tempelplatform van de twee gebouwen die de oriëntatiepunten en emblemen van Jeruzalem zijn geworden - de Rotskoepel, gebouwd door Abd el el over de rots van Moria -Malik in 687-691, en de Al-Aqsa-moskee door zijn zoon El-Walid I (705-715).
De periode van islamitische overheersing op de Tempelberg werd onderbroken door de komst van de kruisvaarders, die van 1099 tot 1187 Jeruzalem vasthielden en de Rotskoepel en de El-Aqsa-moskee plunderden (minder genereus dan Kalief Omar, die de kerk had gespaard van het Heilige Graf). De eerste koningen van Jeruzalem woonden in de Al-Aqsa-moskee maar kwamen later over in de Orde van de Tempel (gesticht in 1149), die zijn naam te danken had aan de Templum Salomonis (Al-Aqsa) en Templum Domini (Rotskoepel) . Nadat Jeruzalem door Saladin in 1187 heroverd was voor de Islam, werd er verder gebouwd op het Tempelplatform, met name door de Mamelukken.
